یک پند همسر داری از استاد فاطمی نیا

در محضر بزرگان فرصتی است برای آموختن نکاتی که در هیچ کتابی یافت نمی‌شود و در حقیقت راه میان‌بری است به سوی خوبی‌ها و درستی‌ها که تقدیم به همه کاربران عزیز می‌گردد. استاد فاطمی می فرمایند:خانمی است شوهرش بسیار متدین و اهل نماز و روزه؛ خانم افسرده شده است. رسیدگی کردیم دیدیم 20 سال این آقا صبح گفته خداحافظ، شب گفته سلام. بله، همان آدم مؤمن مقدس. نماز جماعتش را همه در مسجد خوانده و آمده است. بله بعضی‌ها دین را مسخره کرده‌اند. دین این نیست که عزیز من. شب می‌آید خانه. حاجی شام داریم، بیاورم؟ با یک لحنی می‌گوید: چی داریم؟ یک لقمه خورده می‌گویند حاجی خوابش برد. صبح هم بیدار شده نماز و تعقیبات. بعد هم با اخم خداحافظ. نه یکی نه دوتا، بلکه یک گونی پر؛ خانم ها نامه نوشتند. حرفشان این است که جیبمان پر از پول است. طلا، امکانات و خانه بزرگ.... ولی محبت ندیدیم.

این موضوع یک طرفه نیست. از آن طرف آقا داریم که خانم افسرده‌اش کرده است. این قدر خانم بداخلاقی کرده آقا نمی داند چه کار کند؟ یک خرده بنشینید محاسبه نفس بکنید. در بهار درختان را هرس می‌کنند، چندتا گل می‌کارند. چند تا گل بکارید. گل رأفت و عطوفت بکار! خانم، آقا! ببینم می‌توانی اخلاقت را خوب کنی! می‌توانی فریاد نزنی! می‌توانی غضبت را کنترل کنی! وقتی به باغچه رسیدگی می‌کنند، بعضی گیاه‌ها را که خشک شده، در بهار از ریشه در می‌آورند. این تکبر را بیندازید دور. گیاه از خود راضی بودن را بینداز دور. پس کی می‌خواهیم متحول شویم؟».[1]